आपण या आर्टिकल मध्ये महाराष्ट्रातील समाजसुधारक नारायण गणेश गोरे यांची संपूर्ण माहिती सोप्या मराठी भाषेत जाणून घेणार आहोत. जर तुम्हाला Narayan Ganesh Gore यांच्याबद्दल पुरेशी माहिती नसेल तर नक्की हे आर्टिकल पूर्ण वाचा.
नारायण गणेश गोरे कोण होते (माहिती मराठी)
नारायण गणेश गोरे (नारायण गणेश गोरे) (1907-1 मे 1993) हे भारताच्या स्वातंत्र्यलढ्यातील आणि स्वातंत्र्योत्तर राजकारणातील एक प्रमुख व्यक्ती होते. ते समाजवादी नेते, मुत्सद्दी, महापौर आणि मराठी लेखक होते. या ब्लॉग पोस्टमध्ये, आम्ही त्यांचे जीवन आणि कर्तृत्व एक्सप्लोर करू, आणि ते भारताच्या इतिहासातील एक अनोळखी नायक का आहेत हे जाणून घेऊ.
सुरुवातीचे जीवन आणि शिक्षण
गोरे यांचा जन्म 1907 मध्ये कोकणातील हिंदळे गावात झाला. त्यांचे शालेय आणि महाविद्यालयीन शिक्षण पुण्यात झाले, जिथे त्यांनी कायद्याची पदवी मिळवली. ते महात्मा गांधींच्या आदर्शांनी प्रभावित झाले आणि स्वातंत्र्य चळवळीत भाग घेण्यासाठी भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसमध्ये सामील झाले.
स्वातंत्र्यलढ्यातील भूमिका
गोरे हे काँग्रेस सोशलिस्ट पार्टी (CSP) चे सक्रिय सदस्य होते, जो काँग्रेसमधील डाव्या विचारसरणीचा गट होता ज्याने सामाजिक आणि आर्थिक सुधारणांचा पुरस्कार केला होता. तो CSP च्या संस्थापक सदस्यांपैकी एक होता आणि त्याचे सरचिटणीस म्हणून काम केले. ते अखिल भारतीय काँग्रेस समितीचे प्रतिनिधीही होते.
गोरे यांनी 1942 च्या भारत छोडो आंदोलनासारख्या ब्रिटीश राजवटीविरुद्ध विविध आंदोलने आणि मोहिमांमध्ये भाग घेतला. चळवळीतील सहभागामुळे त्यांना ब्रिटिश अधिकाऱ्यांकडून तुरुंगवास भोगावा लागला. त्यांनी टाकळी येथील शंकरबाग शाळेत प्रशिक्षक म्हणूनही काम केले, जिथे त्यांनी तरुण कार्यकर्त्यांना संघर्षाचे प्रशिक्षण दिले.
गोरे हे साताऱ्याच्या समांतर सरकारमध्येही सामील होते, या क्रांतिकारी चळवळीने ब्रिटीशांच्या तावडीतून मुक्त झालेल्या महाराष्ट्रातील काही भागांमध्ये हंगामी सरकार स्थापन केले. त्यांनी चळवळीसाठी लोकांना एकत्र केले आणि त्यांना स्वातंत्र्य देण्याच्या ब्रिटिशांच्या तात्पुरत्या उपायांविरुद्ध चेतावणी दिली.
गोरे हे साम्राज्यवाद आणि वसाहतवादाचे कट्टर विरोधक होते. त्यांनी लोकशाही आणि समाजवादावर आधारित राष्ट्रांच्या जागतिक महासंघाची वकिली केली. त्याने चीन, व्हिएतनाम, कोरिया, पॅलेस्टाईन आणि आफ्रिका यांसारख्या इतर अत्याचारित देश आणि लोकांच्या कारणाचे समर्थन केले.
स्वातंत्र्योत्तर कारकीर्द
1947 मध्ये भारताला स्वातंत्र्य मिळाल्यानंतर गोरे यांनी त्यांचे राजकीय आणि सामाजिक कार्य सुरूच ठेवले. त्यांनी 1957 ते 1962 पर्यंत लोकसभेचे (संसदेचे कनिष्ठ सभागृह) सदस्य म्हणून काम केले, पुणे मतदारसंघाचे प्रतिनिधित्व केले. ते 1970 ते 1976 या काळात राज्यसभेचे (संसदेचे वरिष्ठ सभागृह) सदस्य होते, महाराष्ट्र राज्याचे प्रतिनिधित्व करत होते.
गोरे यांची 1967-68 मध्ये पुण्याच्या महापौरपदी निवड झाली. त्यांनी शहरासाठी अनेक विकासात्मक प्रकल्प आणि कल्याणकारी योजना सुरू केल्या. सांस्कृतिक उपक्रम आणि साहित्यिक कार्यक्रमांनाही त्यांनी प्रोत्साहन दिले.
गोरे यांची 1977 ते 1979 या कालावधीत युनायटेड किंग्डममध्ये भारताचे उच्चायुक्त म्हणून नियुक्ती करण्यात आली होती. त्यांनी विविध आंतरराष्ट्रीय मुद्द्यांवर आणि मंचांवर भारताच्या हिताचे आणि विचारांचे प्रतिनिधित्व केले. त्यांनी भारत आणि ब्रिटनमधील सांस्कृतिक आणि शैक्षणिक देवाणघेवाणही वाढवली.
गोरे हे प्रजा सोशालिस्ट पार्टी (PSP) चे अध्यक्ष होते, जे 1952 मध्ये CSP मध्ये झालेल्या फुटीतून उदयास आले. त्यांनी अनेक वर्षे पक्षाचे नेतृत्व केले आणि भारतीय राजकारणात त्याची प्रासंगिकता आणि प्रभाव टिकवून ठेवण्याचा प्रयत्न केला. सामाजिक न्याय, धर्मनिरपेक्षता, लोकशाही आणि शांतता यासाठी त्यांनी विविध चळवळी आणि मोहिमांमध्ये भाग घेतला.
नारायण गणेश गोरे यांचे साहित्यिक कार्य
गोरे हे केवळ राजकारणी नव्हते तर ते लेखकही होते. त्यांनी लघुकथा, राजकीय आणि गैर-राजकीय निबंध, प्रवासवर्णने आणि भाषांतरे लिहिली. त्यांनी मराठी भाषेत 25 हून अधिक पुस्तके लिहिली. त्यांची काही उल्लेखनीय कामे पुढीलप्रमाणे आहेत.
- करवंदे (1953): त्यांच्या तरुण मुलीला लिहिलेल्या पत्रांचा संग्रह.
- सीतेचे पोहे (1953): लघु कथांचा संग्रह.
- डाली (1956): गैर-राजकीय निबंधांचा संग्रह.
- मेघदूत (1956): कालिदासच्या संस्कृत काव्य कृतीचा श्लोक स्वरूपात अनुवाद.
- तापू लागले हिमालय (1953): चीन आणि तिबेटशी भारताच्या संबंधांवर एक राजकीय निबंध.
- गांधीजींचे विविध दर्शन: सर्वपल्ली राधाकृष्णन यांच्या गांधींच्या तत्त्वज्ञानावरील संपादित कार्याचा अनुवाद.
हे सुद्धा वाचा –
